Een beleveniswandeling als moment van rust, reflectie en hernieuwde verbinding met jezelf.
Soms voel je het al een tijdje.
Dat je hoofd overloopt. Dat je ‘aan’ blijft staan, ook als je eigenlijk rust nodig hebt.
Dat je veel geeft. Aan werk, aan anderen.
Maar jezelf ergens onderweg bent kwijtgeraakt.
Je weet dat het niet ernstig is, maar ook dat je zo niet wilt blijven doorgaan.
Juist dan is het belangrijk om even stil te staan. Letterlijk.
De laatste weken waren voor mij zelf ook een rollercoaster.
Van onzekerheid als startende ondernemer, het afscheid van onze poes van 21 jaar.
Tot momenten van nieuwe energie en inzichten over vertrouwen, flow en dankbaarheid voor de grote belangstelling voor mijn groepswandelingen “Op zoek naar de rode paddenstoel”.
In kwetsbaarheid schuilt vaak de weg terug naar je passie
Afscheid nemen en loslaten raakte mij ook weer de afgelopen week.
Het maakt me zacht en kwetsbaar. Daar ben ik dankbaar voor, want juist in die momenten groei ik.
De vraag die mij de afgelopen week bezighield, wil ik ook aan jou stellen:
🌿 Waar ligt jouw passie? 🌿
Vaak, juist wanneer we diep in emoties zitten (verdriet, boosheid of frustratie verliezen we even het contact met datgene waar ons hart van gaat stromen.
Mijn passie is het begeleiden van mensen in de natuur, waar elke wandeling een beleving wordt en ruimte geeft om weer contact te maken met jezelf.
Mijn eigen belevenis is dat ik mijn hoofd sneller leeg kan maken zodra ik buiten loop, in de frisse lucht.
Even weg van de laptop, mobiel aan de kant, los van alles waarmee we tegenwoordig 24/7 online verbonden zijn.
Maar zijn we dan ook écht verbonden?
Met elkaar.
Met onszelf.
Juist daar, buiten, vind ik weer rust en helderheid
De natuur nodigt me uit om mijn aandacht te verleggen van mijn hoofd naar mijn hart.
Om niet te denken, maar te voelen.
En precies dát is wat ik mensen ook graag laat ervaren.
De natuur helpt daarbij. Niet door kilometers te maken, maar door te beleven.
Ik noem het graag een beleveniswandeling . Een wandeling waarin beleving, rust en bewustwording samenkomen.
Tijdens een beleveniswandeling hoef je niets te presteren.
Je hoeft niet te weten waar je naartoe loopt.
Er is alleen het hier en nu, en de ruimte om even stil te staan bij jezelf.
Je hoeft niet te wachten tot het te veel wordt.
Juist wanneer het leven druk of vol aanvoelt, kan een beleveniswandeling helpen om weer rust en ruimte te vinden.
Terug naar onze Innerlijke Kind
De afgelopen weken merkte ik in meerdere wandelingen iets bijzonders:
het innerlijke kind kwam vanzelf naar boven.
Alsof de natuur, met haar speelsheid en vrijheid, iets opent dat lang stil heeft gelegen.
We hadden er al zo lang niet aan gedacht, maar we deden het vroeger wel toen we klein waren:
We liepen van het pad af.
We renden van de heuvel naar beneden.
We banjerden met onze voeten door de berg herfstblaadjes heen.
Even weer dat ongebonden, vrije gevoel van kind-zijn.
Grote verandering begint met kleine stappen
“Wat een verschil”, zei iemand na afloop. “Ik ga vaker over het gras lopen in plaats van het harde fietspad.”
Dat lijkt misschien klein, maar het is precies dáár waar verandering begint: bij iets kleins wat goed voelt.
Elke wandeling levert iets tastbaars op.
Een klein inzicht, een zachte glimlach, een gevoel van rust of ruimte.
Dat is waar ik mensen graag mee begeleid. Met oefeningen en technieken die je helpen om vanuit zachtheid weer verbinding te maken met jezelf.
Een beleveniswandeling is laagdrempelig en werkt preventief.
Een moment van zelfzorg, rust en reflectie.