Vroeger was ik een echte stresskip.
Altijd druk, altijd in mijn hoofd.
Toen tijdens mijn burn-out iemand mij mindfulness en yoga aanraadde om te ontspannen, dacht ik alleen maar: Serieus? Stilzitten? Daar krijg ik alleen maar méér stress van.
Ik heb het wel geprobeerd maar er zat veel weerstand in mijn lichaam. Achteraf weet ik wel zeker dat de meeste weerstand in mijn hoofd zat.
En nu? Nu doe ik bijna elke ochtend yoga en het liefst buiten in mijn achtertuin. Waarom ik het deze week over yoga in de buitenlucht wil hebben is omdat ik erg om mezelf moet lachen.
Toelachen.
Zelfreflectie is een serieuze zaak, maar de impact is des te groter als we zien hoe ver we gekomen zijn. Humor werkt therapeutisch.
Wat ik vroeger niet voor mogelijk had kunnen houden om in een stille kamer te mediteren en yoga te doen, laat staan in de buitenlucht met alle geluiden om mij heen die mij irriteren en vooral afleiden.
En nu: nu doe ik het met gemak en veel plezier.
Yoga is mijn Me Time vooral in de tuin zoals vanmorgen. Met het geluid van de vliegtuigen boven mij en de kakelende haan en kippen van de achterburen.
Vakantiegevoel
De humor van de hanen zit bij mij in de kracht van geluidassociatie.
Twee jaar geleden kwam ik hier wonen met een afschuw voor geluid van de haan.
Nu doet het mij denken aan mijn vakantie op Kauai, Hawaii vorig jaar.
Daar hoorde ik de hele dag kippen met hun kleine kuikentjes .
Zelfs in de woonkamer van ons gehuurde appartement op de begane grond. Nu geniet ik van het vakantiegevoel van Kauai, gewoon lekker in mijn eigen achtertuin.
De stresskip van vroeger zou deze versie van mij niet herkennen. Gelukkig maar.
Bij deze blog plaats ik een foto van mezelf met op de achtergrond een groot standbeeld van een kip (uit Garderen). Als knipoog naar toen én naar nu.
Soms komen inzichten uit onverwachte hoek of uit de tuin van de achterburen.
De kracht van dagelijkse beweging
Wat ik geleerd heb de afgelopen jaren en zeker sinds COVID is dat dagelijkse beweging essentieel is, maar dat het echt niet uitmaakt wat je doet. Of je nou een wandeling maakt, fietst, tuinwerkt, danst in je woonkamer of yoga beoefent op een matje in de achtertuin: beweging brengt je uit je hoofd en in contact met je lijf.
Voor mij is yoga inmiddels geen “moeten” meer, maar een moment van ontspanning. Maar dat was het niet altijd. Binnen vond ik het lastig om stil te zitten, om te focussen. Mijn hoofd zat te vol. Maar buiten, daar gebeurt iets anders. Daar stroomt het.
Wandelcoaching & toekomstbestendig leven
Wat me de laatste tijd steeds vaker raakt, is het woord toekomstbestendig. Wat betekent dat eigenlijk?
Voor mij gaat het over kleine keuzes, elke dag weer en zorgen voor mezelf op een manier, die ik elke dag kan volhouden.
Vandaag, over een jaar, over 5 jaar en over 10 jaar.
Ik ben inmiddels zestig. Ik heb waarschijnlijk meer jaren achter me dan voor me, en toch voel ik me meer mezelf, gelukkiger en tevredener dan ooit tevoren. En dat gevoel, die energie, wil ik graag delen.
Wandelcoaching speelt daar voor mij een grote rol in.
Het verbindt alles: natuur, beweging, rust, zelfreflectie.
Buiten zijn brengt letterlijk lucht en ruimte.
Hoe je denkt over anderen maar vooral over jezelf.
Een uitnodiging voor jou
Dus: heb je een tuin, balkon of een parkje in de buurt?
Begin je dag met bewegen en ga naar buiten.
Zoek wat bij jou past. En vooral: maak het leuk. Of misschien gezellig met iemand samen.
Kijk wat er gebeurt als je beweegt zonder doel. Zonder prestatie.
Alleen maar om op te laden, te luisteren naar wat je lichaam en je hoofd nodig hebben. Wie weet hoor jij ook kippen. En misschien, heel misschien, kun je er dan om lachen. Net als ik nu kan.
Wat heerlijk dat je dit hebt geleerd en daarmee inspirerend voor anderen kunt zijn.
Wat een mooie reactie, dank je wel Hanneke! Fijn om te horen dat het ook voor anderen inspirerend mag zijn. Dat is precies waarom ik het wilde delen.